Bang, onbegrepen, de grip op mezelf kwijt, paniekaanvallen, hartkloppingen, vergeetachtig, het gevoel dat alles in elkaar stort, prikkelbaar en gevoelig maar ook apathisch, verdoofd en gevoelloos en zo ontzettend moe van alles. Zou het wel een burn-out zijn of is het toch iets ergers? Ik kan toch geen burn-out krijgen, het moet wel iets lichamelijks zijn? Dit zijn een aantal van de dingen waar ik me zorgen over maakte toen ik meer dan 25 jaar geleden een burn-out kreeg.
En ja, dat is allemaal normaal tijdens een burn-out. Ik wilde zo graag een medicijn waarbij het binnen een week over was en ik weer vol gas verder kon. Het goede nieuws is dat het inderdaad ook lichamelijk is, het vervelende nieuws is dat het niet binnen een paar weken over is.
De reden waarom ik mijn persoonlijke verhaal hier opschrijf is omdat ik kan helpen jouw leven weer op de rit te krijgen. Niet alleen omdat ik mezelf ervaringskundige mag noemen en alle verschillende methoden zelf ervaren heb maar ook omdat ik als therapeut inmiddels alle achtergronden van verschillende manieren om uit een burn-out te komen bestudeerd heb.
Niemand is hetzelfde en daarom vind ik een persoonlijke aanpak heel belangrijk want jij bent belangrijk. Meer dan 25 jaar geleden waren er nog geen protocollen voor een burn-out en was een burn-out alleen iets voor Japanse managers van in de 50. Inmiddels weten we gelukkig beter maar toen heb ik heel veel verschillende wegen mogen bewandelen en ontzettend veel onbegrip tegengekomen maar ook veel hulp gekregen. Ik heb hier heel veel van geleerd en dat deel ik graag met je.
Meer dan 25 jaar geleden werkte ik bij een groot bedrijf waar ik vooral gericht was op wat anders kon. Ik was jong, nieuw, nieuwsgierig en totaal niet bewust van enige politieke bolwerken. Wel erg bevlogen en vol passie.
Ik wilde alles wat ik aanpakte vooral goed doen. Thuis was ik nog uren bezig om zaken af te maken of nieuwe ideeën uit te schrijven. Ik nam weinig tijd om goed te eten, daar had ik het te druk voor. Het ging geweldig, ik kreeg de ene na de andere promotie. Mijn relatie raakte in die periode uit.
Hoe hoger ik in de organisatie kwam des te meer kreeg ik te maken met politieke ideeën en beslissingen, beslissingen die effect hadden op de collega’s om mij heen. Ik kon daar niet mee omgaan. Mijn rechtvaardigheidsgevoel en onervarenheid zat mij enorm in de weg. Ik heb altijd geleerd; niet zeuren gewoon hard werken. Dus deed ik dat wat ik geleerd had maar dat was niet de juiste strategie. Ik kreeg geen erkenning voor mijn harde werken waardoor ik nog harder ging werken maar liep steeds vast en op ten duur nam niet het harde werken maar wel de betrokkenheid af.
Ik zag collega’s overspannen raken. Heel vervelend natuurlijk maar dat zou mij niet overkomen. Waarom ik dacht dat dit mij niet zou overkomen weet ik niet meer. Ik voelde me gewoon supersterk en dus bleef ik maar hard werken maar was het nooit goed genoeg. Af en toe begon ik me wat terug te trekken uit zelfbescherming. Het deed pijn.
Ik begon soms te twijfelen aan mezelf, ik raakte prikkelbaar en kortaf en nam weinig tijd meer voor leuke dingen. Als ik wel de tijd nam voor leuke dingen dan voelde ik daar niet zoveel meer bij of ik dacht ondertussen aan wat ik nog moest doen.
Er kwamen ook lichamelijke klachten. Allerlei onschuldige maar hardnekkige ontstekingen die niet overgingen. Allemaal noodsignalen van mijn lichaam waar ik niet naar luisterde want ik moest immers door. Het ‘zou wel weer overgaan’, ik moest gewoon wat meer slapen maar dat ging niet meer zo makkelijk. Ik werd ’s-nachts wakker en kon dan niet meer slapen. Ergens rondom die tijd begonnen ook de paniekaanvallen. Hyperventilatie was het oordeel maar o wat was ik bang voor deze aanvallen waardoor ik er uiteraard prompt weer een kreeg. Ik durfde niet meer goed ergens alleen naartoe, bang om weer zo’n aanval te krijgen. Bang dat het geen hyperventilatie was maar toch iets aan mijn hart.
Omdat ik ook zo moe was, kreeg ik de diagnose ‘overwerkt’. Na 3 weken thuis te hebben gezeten, ging ik weer aan het werk. Die 6 weken van de bedrijfsarts vond ik wat overdreven. Ik voelde me ook zo schuldig naar mijn collega’s en dan al dat werk wat maar bleef liggen. Echt goed ging mijn terugkeer niet. Ik kon mijn aandacht niet meer bij vergaderingen houden zoals daarvoor, ik vergat belangrijke dingen en het ergste vond ik: ik kon opeens dingen niet meer zo goed regelen. Vreselijk vond ik dat, het leek of mijn hoofd niet meer meewerkte, zo was ik niet.
Toch maar weer thuiszitten, nu met de diagnose ‘overspannen’ en voorzichtig werd gezegd dat ik toch echt rustig aan moest doen om geen burn-out te krijgen. Burn-out? Nou, dat vond ik een beetje overdreven en ik vond het ook te makkelijk. Ik had zeker iets lichamelijks en voelde me niet gehoord.
Na 6 weken ging ik weer aan het werk maar het voelde echt niet goed. Ik ging die avond mijn bed in maar werd weer ’s-nachts wakker en kon niet meer slapen. Zo langzamerhand raakte ik steeds meer in paniek omdat ik geheel oververmoeid ook niet meer kon slapen. Die ochtend werd ik na een korte nacht wakker maar kon niet meer bewegen. Alles zat op slot. Ik dacht dat ik iets heel ernstigs had maar de diagnose van de huisarts was een totale burn-out.
Ik ben erg blij met een huisarts die zoveel jaar geleden direct de goede diagnose stelde. Dat was toen zeker geen vanzelfsprekendheid. Ik ben achteraf ook blij met het vervolgtraject dat hij voorstelde, al heeft het zeker een maand geduurd voordat ik kon accepteren dat ik een burn-out had. Dat zou mij immers toch niet kunnen gebeuren?
Achteraf weet ik dat ik jarenlang roofbouw op mijn lichaam en geest heb gepleegd, ik was enorm plichtsgetrouw naar anderen maar vergat al jarenlang mezelf.
In een volgende blog zal ik vertellen wat ik nodig had om te herstellen en te accepteren dat ik een burn-out had.
Zit je in een burn-out traject of is je vertelt dat je hier tegenaan zit en wil je eens praten? Je kunt contact opnemen via afspraak@inspiretobe.nl voor een sessie of meer informatie. Op mijn website staat meer over wat ik doe en kun je lezen dat we samen gaan zoeken naar wat bij jou past. www.inspiretobe.nl
Nieuwsgierig naar het vervolg? Volg mijn facebookpagina.
Inspire to be 